Ègo(-di-fueio-primo)
Iberis linifolia subsp. linifolia
Brassicaceae Cruciferae
Nom en français : Ibéris à feuilles de lin.
Descripcioun :Es uno planto proun ramificado que trachis dins li roucaio, li sablo e li bos clar sus cauquié e douloumi. Flouris après lou 15 d'avoust. Li fueio soun sènso péu, primo, e li fru soun bourda d'alo courto. La subsp. presentado aqui, es uno planto de colo. Se destrìo de sa sorre, subsp. stricta emé sa flour gaire acoulourido e si fueio de la proumiero annado entiero.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Pichoto planto lignouso
Taio : 8 à 30(40) cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Iberis
Famiho : Brassicaceae
Famiho classico : Cruciferae
Ordre : Brassicales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : 4
Ø (o loungour) enflourejado : 1 cm
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1200 m
Aparado : Noun
Avoust à Óutobre
Liò : Esboudèu
- Roucaio
- Sablo
- Clapas
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Eurimediterrano-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Iberis linifolia subsp. linifolia (Jord.) Rouy & Foucaud, 1895
Vióuleto(-d'Argentera)
Viola argenteria
Violaceae
Nom en français : Violette d'Argentera.
Descripcioun :Aquesto pichoto e poulideto vióuleto trachis dins li claparedo e gres dis Aup marino sus sòu séusous. Se recounèis à si fueio redouno en couor à la baso e à si flour mai larjo qu'auto. Es uno planto endemico dis Aup marino e de Corso. Acò èi de vèire emé soun ancian estacamen emé Prouvènço i'a 30 milioun d'annado.
Usanço :Li flour de vióuleto soun manjadisso, li meiouro soun li mai perfumado, coume Viola odora o Viola suavis. Soun richo en vitamino C e A.
Port : Erbo
Taio : 5 à 10 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Viola
Famiho : Violaceae
Ordre : Malpighiales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 15 à 20 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto : 2000 à 3000 m
Aparado : Noun
Remarco : Endemico Aup marino e Corso
Juliet à avoust
Liò : Claparedo
- Gres
- Roucas
- Asclo de roucas
Estànci : Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuroupo
Ref. sc. : Viola argenteria Moraldo & Forneris, 1988